Klapperrrr

900 cd's, van kathedrale koorzang tot gierende gitaren. Wanneer de boekenkast de spiegel is van je ziel, dan is de cd-kast toch zeker de soundtrack van je leven. Mijn handige vader bouwde de kast en ik vulde de planken. Tot vorige week.

BLØF, Bach en Boney M stonden werkloos stof te happen in mijn werkkamer. De digitale revolutie heeft ze ingehaald, want met twee drukken op de knop haal ik Zoutelande, de Hohe Messe en Daddy cool tegenwoordig uit mijn pc en telefoon. Waarom zou ik nog hannesen met dat schijfje uit dat kapotte doosje in die trage speler?

Ik schrijf het nu met het grootste gemak van me af, maar die vraag was de afgelopen weken wel een worsteling. Er zit namelijk niet alleen muziek in die cd's, ook herinneringen. Het is daarom dat ik heel bewust en bijna therapeutisch alle 900 cd's één voor één in de verhuisdozen liet glijden. 38 cd's bleven, om sentimentele redenen, buiten de doos.

The promise you made van Cock Robin? Mevrouw Bosmans en uw krantschrijver deelden hierop talloze zoenen. Die mag zéker niet weg! Daniel Sahuleka idem. Hij speelde op onze bruiloft, 26 jaar geleden. Een enkel doosje gaat nog even open, zodat ik dat ene schijfje nog even in die trage speler kan stoppen. Weet je nog, schat? Jeugdherinneringen vullen de kamer…

900 cd's, verdeeld over vijf verhuisdozen tilde ik zondagmiddag, ietwat weemoedig, in de kofferbak van een Belgische handelaar. We rekenden 300 euro af. Nee, dit was niet mijn leven, maar slechts het plastic omhulsel – ik bleef het in gedachten tegen mezelf zeggen, om het afscheid niet te dramatiseren. Ach, laat de Belgen ervan genieten.

De dierbaarste muzikale herinneringen die achterbleven, hebben zich inmiddels gevoegd bij een doosje cassettes, video's, singles en lp's op zolder. Hoewel de kans klein is dat ik ze ooit nog afspeel, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen ze te slijten op een willekeurige kofferbaksale. Ook met mijn oren en ogen dicht zorgen deze bandjes en plaatjes namelijk nog voor mistige déjà vu's in mijn hoofd. Een beetje zoals het meisje van die zwavelstokjes droomde.

Ik zie mijn ouders twisten, ik hoor de kinderen kraaiend op de achterbank en wie is die kleine piraat die na zijn krantenwijk een top 40-hitje haalt bij platenzaak Jensma? "En doe ook maar een TDK-bandje van zestig minuten…" Om Tom Mulder op te nemen en Ferry Maat. Opdat ik later ook een dj mag zijn op Superradio.

Ach, die plaatjes en bandjes mogen dan verleden tijd zijn, net als de kast van pap en de winkel van Jensma, maar de muziek is dankzij de moderne techniek gebleven, waar en wanneer ik maar wil. Zo kan ik me nog altijd warmen, herinneringen delen met de kinderen en nog eens een zoen stelen bij Cock Robin. De liedjes dragen mijn verleden tijd en zolang ik horen mag, is die onvoltooid.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.