Een paradijs van stoeptegels

‘Zou dit briefje leesbaar zijn?’, vraagt een meneer aan ons.

Onze buurman, drie huizen verderop, laat zijn tuin doen. Een klein graafmachientje haalt de stuiken weg en graaft grond af. Nieuw wit zand is naar binnen gereden en om een boom gedrapeerd. Ik ben bang dat de buurman zijn tuin helemaal gaat betegelen. Als mensen hun tuin doen, betekent dat vaak dat ze de struiken en het gras vervangen door grote tegels, initiatieven als de Steenbreekactie en Maai Mei Niet ten spijt. Mijn angst heeft nog een reden. De buurman heeft namelijk ook een voortuin en dat is een grote steenvlakte van zeker twaalf meter met een klein strookje stuiken aan weerskanten. Hij parkeert er zijn auto.

Maar onze angst was niet nodig. Vanmorgen maakten mijn vrouw en ik een praatje met de hovenier, een aardige gebruinde man van midden vijftig. We wilden boodschappen gaan doen en hij was bezig op het parkeerplaatsje voor onze huizen. Daar is normaal plek voor vijf auto’s, maar nu nog maar voor vier, want er staat sinds het begin van de week een grote puinbak. ‘Zou dit briefje leesbaar zijn?’ vraagt hij ons. Hij heeft naast de puinbak een groencontainer gezet met daarop een oranje verkeerskegel, om nog twee parkeerplaatsen vrij te houden. Bovenin de opening van de pilon heeft hij een briefje gestoken. Je kunt het papiertje wel zien, maar om het te lezen moet je er naartoe lopen. Van een afstandje is het echt onleesbaar.

‘Wat staat erop?’ vraag ik.

‘Ik heb erop geschreven dat je hier niet mag parkeren. De puinbak is vol en die wordt straks weggehaald. Als ze hier gaan parkeren, kan de ophaalauto er niet bij’, legt hij uit.

Ik werp een blik op de puinbak. Die is inderdaad vol met... tegels! De buurman heeft zijn hele voortuin laten onttegelen. De tuin is veranderd in een grote zandbak. In gedachten maak ik al een vreugdesprongetje. Want een groene tuin is heerlijk. Vorig jaar hebben wij onze tuin ontsteend en nu leven er allerlei insecten en groeien er de mooiste bloemen. Goed tegen de opwarming van de aarde en heel erg fijn om naar te kijken. Maar eerst wil ik de feiten controleren. ‘Maakt de buurman zijn tuin groen?’, vraag ik de tuinman. ‘Dat zou fijn zijn!’

‘Zo groen mogelijk’, antwoordt hij. ‘De auto moet er kunnen parkeren. De rand met struiken gaat er ook nog uit, maar er komen meer struiken voor terug.’

De volle container met tegels heeft een aanzuigende werking. Want even later zijn drie buurmannen met gewone kruiwagens en steenkruiwagens in de weer om bruikbare tegels uit de puinbak te halen. Tevreden vertrekken ze met hun buit. ‘Als ze hun eigen tuin maar niet verder verstenen’, denk ik. Maar ze kunnen de tegels natuurlijk ook voor een leuk muurtje in hun tuin of een randje langs een bloemperk gebruiken. Daar houd ik het maar op.

Peter Sneep.