Rechterhandig

De korte muur in de huiskamer heeft weer een vers behangetje; gebroken wit met streepjes. En de deur in deze muur ook maar meteen. Het was een ideetje van mevrouw Bosmans, die haar twee rechterhanden eigenlijk voortdurend laat wapperen. Is het niet voor een kunstwerk, dan wel om het interieur op te frissen.

Gezegend met twee linkerhanden beperk ik mij doorgaans tot de nazorg, als in een complimentje voor het resultaat en een ritje naar het milieudepot. Het klussen zelf is niets voor mij, namelijk. Wat dat betreft heeft de genetische handigheid van mijn familie een generatie overgeslagen, want het is nu wel Bosmans junior die er klustig op los schroeft en timmert. Ach, hij zal het van zijn moeder en een beetje van opa hebben.

Aan inspiratie bij de klusvrouw des huizes overigens geen gebrek. De woon- en interieurbladen stapelen zich op per jaargang – nóóit weggooien, want mode komt altijd terug! En ook de bouwmarktfolders worden wekelijks van voor tot achter gespeld. Die mogen daarna gelukkig wél in de blauwe container. Ook creabea-websites en klusprogramma’s op tv hebben aan mijn eega een trouwe fan. Het contrast met ondergetekende kan dan ook niet groter. Zo was mijn stage bij Eigen Huis & Tuin van korte duur en wist zelfs Bob de Bouwer mij niets bij te spijkeren.

Ik heb de specialist daarom de vrije hand gegeven in de ‘nieuwe’ muur en me wederom laten verrassen. Dat de deur nu verdwijnt in het wit met streepjes is al minder drastisch dan de kleurrijke papierrol die ze vorig jaar wist door te trekken over het plafond. Out-of-the-box, noemde ze dat. Ik moet eerlijk zijn: die gekkigheid bevalt me wel. Het bindt ons ook. Sterker nog, zonder die gekke smaak was ‘ons’ er waarschijnlijk niet eens geweest.

Alle gekheid op een stokje, de kluslust van mevrouw Bosmans bracht ons gisteren zowaar eens samen bij Karwei. Ze had me nodig voor een second opinion, zeg maar. Wat bleek: de bouwmarkt is zelf aan het verbouwen! Gek, alsof je een kok in het restaurant ziet eten. Het was ook je reinste inspiratie, dus het zal u niet verbazen dat ons bezoekje een beetje uitliep, omdat de grootste klusser van ons kabouterdorp met haar nieuwsgierige, maar lieflijke neusje vooraan stond bij de Karweitjes op de bouwplaats.

Hoewel, grootste klusser… Afgelopen vrijdag vond de uitvaart plaats van Bertus Schoonderbeek. De oud-directeur van bouwbedrijf Schoonderbeek heeft het 100-jarig bestaan van de bv nog mogen vieren, maar mocht zelf niet ouder worden dan 67. Een bouwer pur sang en dan doel ik niet alleen op het prachtige familiebedrijf, maar ook op zijn grootse leven met dierbaren. Hij bouwde en anderen konden op hem bouwen, want zijn hart was minstens zo groot als zijn handen.

Met de auto vol vers klusgerei nu weer op huis aan, benieuwd of ik de kamerdeur zo nog terug kan vinden.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl