Zaligheid

Hoewel ik geen trouwe kerkganger ben, neem ik het Zalig Kerstfeest graag letterlijk: drukte in de keuken, smullen aan tafel. Antoine Bodar, de bekendste priester van Nederland, heeft me daarvoor al eens op mijn vingers getikt. 'De zaligheid zal gegeven worden, niet gegeten.' Het is daarom ook dat in zijn immense boekenkast - zeg maar boekerij - veel zaligs te vinden is, maar amper een kookboek. Die van mij durf ik de eerwaarde amper te tonen…

Vorige week gingen er weer eens een paar mailtjes over en weer tussen Leusden en Rome, dit keer over Italiaanse zaken. Ook zalig, trouwens. Ik wenste hem tot besluit veel decemberwarmte toe, alsmede een goede gezondheid en de nodige inspiratie voor de geest. Ietwat brutaal nam ik bovendien een voorzet op het nieuwe jaar door één van mijn voornemens te delen: "In 2020 zullen wij weer aan tafel gaan in uw prachtige, eeuwige stad." "Deo volente," was zijn antwoord. En gelijk heeft hij.

Ze gaan bij mij vaak samen aan tafel; zaken en smaken. Onder het genot van een heerlijk maal en een fijn glas mag ik graag de zaken des levens bespreken. Dat daarbij een lach klinkt en een traan valt, spreekt vanzelf. Het brengt diepgang en toenadering.

December vormt wat dat betreft de climax. Buiten is het guur en donker, binnen gaan de kaarsen aan en komen heerlijke geuren uit de keuken. Grootgrutters als Jumbo, Albert Heijn en Lidl gooien deze dagen bovendien wat extra kolen op het vuur met hun sentimentele kerstboodschappen. En dus krijgen we zin in de kabeljauw-rollade met paprikapesto en kreeftjesjus, winters kalkoengebraad met sinaasappel en rozemarijn, en de mini-brownies met stoofperen en karamel. Blaas de bazuin, sla de trom en… dek de tafel, jammie!

Over de zaligheid in Huize Bosmans dus geen zorgen, maar minstens zo belangrijk zijn met deze dagen de aanschuivers. Zo vieren wij, namens Lief Leusden, komende vrijdag een vroege kerstavond met een aantal onbekende dorpelingen op Den Treek en tafelen we volgende week traditiegetrouw met familieleden; Eerste Kerstdag thuis, Tweede Kerstdag uit. Dat laatste is trouwens voor het eerst. Benieuwd hoe de lokale horeca kerstbruncht, hebben we willekeurig een tafeltje voor zes geboekt.

O ja, er is nog een nieuwtje, deze kerst. Onze Maltezer-XL is niet meer. We hebben de witte krullenbol vorige week uit zijn kankerlijden verlost en zijn nog altijd een beetje ontdaan. Het is stil in huis. Zo gek dat we in de afgelopen 13 jaar nooit hebben beseft hoezeer hij deel was van het gezin. Ja, we wisten het wel, maar nu pas weten we hoe dat voelt.

Tibbe zal dus over tafel gaan, met een traantje hier en daar, maar nooit meer eronder zitten, met zijn ogen stralend, de neus omhoog en tong eruit. Zouden zalige honden deze kerst misschien een sterretje aan de hemel kunnen worden, heer Bodar?

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl