Feestdaagjes

Het was nog even spannend met de vermiste kolen en de (enige) zwarte piet, maar Sinterklaas is gelukkig weer in het land. En ook nog om de hoek! Helaas reed hij van Spakenburg naar Baarn wel onze huisjes voorbij…

Flauwekul natuurlijk, want Sinterklaas komt altijd en overal, zelfs in deze vreemde tijd. In mijn herinnering zie ik overigens ook een kleine krullenbol die op veilige afstand blijft van die indrukwekkende, bebaarde man met zijn rode tabberd, maar dat had volgens mijn moeder niets met corona te maken. Dit jaar blijft de kindervriend op afstand (risicogroep immers), waardoor het grut zal moeten graaien in één of andere hoek voor suikergoed. Als er überhaupt gestrooid wordt. Verder moeten we het dit jaar stellen zonder hoog bezoek aan de winkelcentra, scholen en verenigingen. Daar tegenover staat de plicht om te genieten van de intimiteit rond de schoorsteen en hier en daar een creatieve surprise. Hm.. Was de traditie daar ook eigenlijk niet voor bedoeld.

Schrijnender zijn de coronagevolgen voor de rest van de decembermaand. Zo worden we geacht het feestshoppen te spreiden, zullen we ons eigen lichtje naar Rusthof moeten brengen, gaat het familiediner op kerstavond in de ban en is het slechts de champagne die knalt tijdens de jaarwisseling. Het bizarre jaar 2020 krijgt een sober slot in stijl, maar nog nooit waren onze wensen voor een gelukkig en gezond nieuw jaar zo oprecht.

Ook in dit geval dwingt de grote crisis ons tot het vinden van kleine gelukjes. Zo kunnen we het uitbundige decemberdiner dit keer ook verdelen over meerdere dagen en in kleine hapjes en groepjes. Zo stelde buurman Jeroen vorige week voor de korf te ontsteken en marshmellows boven het vuur te hangen. Potje bier erbij, gezelligheid troef! Met vriend Geert stortte ik me enkele dagen later op een overheerlijke zuurkoolstamp. Zijn lange tafel voor twee bleek prima coronaproof en met twintig waxinelichtjes viel kerstavond ineens heel vroeg. Ik heb trouwens ook zo’n vermoeden dat mevrouw Bosmans zich binnenkort waagt aan haar allerlekkerste snert. Het geschiedt vaak in die dagen dat we lekkerbekken op de stoep treffen. Plaats in de herberg? Nee, maar wel afhaalkoek en soepie.

En crisis of niet, wij Bosmensen laten ons ook de boom niet ontnemen. Die dennenboom met zijn wonderschone takken biedt letterlijk houvast in deze donkere dagen. Net als andere sentimentelen was ik dan ook al stiekem op zoek, maar er is nog geen blauwspar te vinden. Trouwens, ik mis de laatste tijd wel wat beuken langs Leusdense wegen. Zal toch geen kerstkapper geweest zijn?

Kortom, de stemming komt er steeds meer in. Schoen bij de haard, Bing Crosby aan, champagne koud en dit weekend gaan we kaarten schrijven. Nog 43 heerlijke avondjes en dan begint een heel gelukkig nieuw jaar. Hoop ik.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl