Herfstfeest

Het gemiezer en gemot ten spijt, de herfst is vooral een cadeautje van moeder natuur. Kijk naar het kleurenspel in de tuin en langs de weg! Alsof je verdwaalt in een caleidoscoop.

Ik mocht het afgelopen weekend aan den lijve ervaren bij het maken van een ommetje langs de grenzen van de bebouwde kom. Directe aanleiding was de uitnodiging voor het oogstfeest in ons voedselbos. Bosje eigenlijk, want de struiken, planten en bomen zijn pas twee jaar geleden aangeplant. Klein of niet, het werpt al wel zijn eerste bescheiden vruchten af. Rode, zwarte en zelfs kruisbessen zijn geplukt en verwerkt tot jam, gelei en sap. Echte streekproducten, dus u begrijpt: dat moest geproefd worden. Jammie!

Waarom het bos zo verwilderd is, was een veelgehoorde vraag. Omdat het geen tuin is, maar een bos, luidde het antwoord. Zelfs de brandnetel heeft geen excuus nodig, want dit gehekelde prikkruid is op allerlei manieren voedzaam, zoals in thee, pesto of zelfs kroketjes. Maar geen zorg: we zien dankzij de bomen gelukkig nog steeds het bos. En de herfstolijfwilg! Voor iemand die dol is op de Toscaanse olijfgaarden een opvallende smaakmaker. Ik heb geplukt, geproefd en gespuugd – de rode ‘olijfjes’ zijn best zuur, namelijk – maar moet vooral geduld hebben. De herfstpluk geeft straks een lekkere jam.

Ik schik me dus weer in mijn rol als geduldig voedselboswachter en vervolg mijn route. Groene Zoom oversteken, linksaf en na 300 meter rechts. Terwijl twee jaar geleden aan de ene kant van de weg een bos werd gesticht, werd aan de overkant een flinke bosschage opgeofferd voor woningbouw. Ja, het is even slikken, maar ook in Leusden moeten groen en rood in evenwicht blijven. Soms zelfs letterlijk op een vierkante kilometer. Het geboomte, dat de bewoners van Lisidunahof jarenlang van een prachtig rustoord-decor heeft voorzien, is behoorlijk uitgedund.

Ik wilde het met eigen ogen zien, nu de eerste nieuwe bewoners hun sleutels hebben ontvangen. Het is indrukwekkend hoeveel Leusdenaren op dit (relatief) kleine stukje grond een thuis hebben gevonden, zo zag uw nieuwsgierige dorpeling. De Lisidunalaan is een flink stuk verlengd en leidt de buren van het zorgcentrum naar hun prachtige appartementenflats of eengezinswoningen. Met kleine balkonnetjes en tuintjes, dat wel. Zouden de senioren in de Hof de bomen van toen erg missen? Ach, waarschijnlijk niet – zo wil het lot Alzheimer. Het is te hopen dat ze er een vriendelijke buur met helpende hand of luisterend oor voor terugkrijgen.

Overigens, een beetje ingezetene weet van Park Princenhof in dit deel van Leusden, dus over de dosering groen voor de oudere en nieuwe bewoners hier geen zorgen. Plus een beetje geel, plus een beetje bruin. Wat een prachtige terugweg. Ik herhaal mijn oproep voor de herfstshow in het openluchttheater: komt dat zien!

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl