Spelbederf

Hoe lang is het geleden dat er een regenboog boven het gemeentehuis van Leusden hing? Hier regeerde eens het harmoniemodel. Vooruit, ook Leusden heeft zijn zwarte bladzijden, maar het dondertijdperk van de wethouders Wagenaar, Ummels en Van Woudenberg – de bijbehorende affaires incluis – is met de sloop van het paarse raadhuis afgevoerd naar niemandsland. Een frisse wind trok vervolgens door het huis, soms westers dan weer oosters, wat over het algemeen leidde tot een stabiel en evenwichtig gemeentebestuur. Ook de burgerij kon het nalatig machtsspel uiteindelijk achter zich laten en het vertrouwen herpakken.

Dat die frisse wind zich juist nu tegen ons keert, is frappant te noemen. Immers, een paar turbines hadden de wind kunnen vangen en omzetten in energie, maar het tegendeel gebeurde. Lokaal Belangrijk wil van molens niet weten, gooide de bibs tegen de krib en kreeg zoveel wind mee dat ze tegenwoordig de lakens uitdeelt, samen met CDA en VVD. Althans, tot vorige week.

Acht maanden na de verkiezingen houden Carlos Genders en zijn liberale consorten het voor gezien. Omdat de wereld vraagt om ‘gamechangers’, zo leest u in deze krant. Tja. Als bescheiden krabbelaar laat ik de politieke beschouwing en journalistieke analyse liever aan mijn ervaren collega’s, maar de burger in mij kampt met ongenoegen. Dit riekt naar een machtsspel en is in mijn (knip)ogen een vreemde vertaling van ‘game-changing’. Ik krijg het gevoel dat Genders en de zijnen, omwille van een beetje tegenwind, doelbewust alle pionnen van het speelbord hebben gegooid. Zelfs de eigen wethouder werd geslachtofferd. Het brengt ons terug bij af en waarom?!

Ik zal het u eerlijk zeggen, in de veronderstelling het Huis van Leusden weer tot een welriekend parochiehuis te maken, neigde ik even naar een bestorming met een spuitbus lavendel. Mevrouw Bosmans hield me tegen met mijn chemische wapen.

Trouwens, een neusverkoudheid redt mij deze dagen van de luchtjesgekte. Vroeger hing er enkel een gasfles naast de toiletpot of een kartonnen dennenboom aan de autospiegel, tegenwoordig maakt het reukorgaan overuren. Olieschaaltjes, stokjes, zakjes, flesjes, kaarsen… En het zijn niet alleen meer aardbei en vanille die walmend door het huis trekken. Zo schijnt de geur van Zwitsal het goed te doen, ondanks associaties met spuitpoep. En ik kan me herinneren dat de attractie Droomvlucht in de Efteling bijkans hallucinaties teweeg bracht toen mijn vrouw en ik daar ons huwelijksfeest vierden. Vijf uur lang flowerpower in je neus.

Om de lucht op het gemeentehuis te klaren stel ik voor dat VVD en LB zich deze kerst het ware gourmetstel tonen en na het bakken een geurflesje Princenhof, Leusderheide, Lockhorst of Den Treek van bloemstylist Jack Mensinga opentrekken. En Carlos gaat op de knieën: zoek alle pionnen!

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl