De bijvangst van de minibieb

Mijn dochter (8) en zoon (7) zijn dol op de minibieb, al konden ze vorige week zaterdag niet naar het landelijke minibiebfeestje. Een uitleenkast met boeken staat vlak bij ons huis en mijn kinderen zijn er vaste klant. Het is nog niet heel erg lang geleden dat ze bijna elke dag met een paar boeken thuiskwamen. Hun keus van titels was nogal eens verrassend en ik verdenk ze ervan dat ze daarmee iets wilden communiceren. Dan kwamen ze dag in dag uit thuis met een kookboek. Op de keukentafel vormde zich een hele stapel. Ik werd er onzeker van. Ik ben een paar dagen in de week huisman en ik kook dus nogal eens. Vonden ze mijn kooksels niet lekker? Of vonden ze een rijtje boeken leuk staan in de keuken? Ik heb het niet durven vragen.

Voordat de kookboekenkoorts uitbrak, kwam dochter op een keer thuis met een bak met stofjes, lapjes, naalden, klosjes garen en een stapel patronen en bladen met tips voor knutselwerkjes. Was er een creabea in de buurt die haar hobby had beëindigd? Gelukkig houdt dochterlief van knutselen, maar toch heb ik die knutselspullen stukje bij beetje overgeheveld naar de bak met restafval. Mijn vrouw heeft de kookboeken trouwens weer teruggebracht naar de minibieb. 

M’n dochter vindt nog wel meer dingen in niet in de minibieb thuishoren maar die wel leuke hebbedingen zijn. Bijvoorbeeld van die beschilderde stenen van NL Rocks en zulke clubs. Ik ga weleens met haar wandelen en dan trekt ze elke minibieb open. Ze weet precies waar ze staan: aan de Ruisvoorn, de Zilverreiger. Op haar kast in haar kamer liggen zeker zes van die stenen te pronken. 

Meer over de circa twintig minibiebs in de gemeente Leusden in dit recente premiumartikel.

We brengen ook wel eens boeken naar de minibieb. Waarschijnlijk hebben we zelfs een boek dat we hadden geleend van de echte bibliotheek Eemland van onze zoon erin achtergelaten. We zoeken er al sinds de voorjaarsvakantie naar. Het is een kinderboek over een jongetje dat heel goed kan voetballen.
Daar tegenover staat dat we er een maand geleden de eerste vijf delen van de Harry Potterserie hebben gevonden. Die lees ik nu ’s avonds voor aan mijn dochter, die nu helemaal in de ban is van J.K. Rowlings fantasiewereld. We zijn al op de helft van boek drie.

Vorige week zag ik een buurvrouw een stapeltje boeken naar onze minibieb brengen. Ik vroeg wat ze erin zette en ze vertelde bij elk boek een verhaal. Even later liep ik naar huis met een boek in mijn hand ‘dat ik echt moest lezen’. Toen de coronacrisis op stoom kwam, deed mijn zoon een echte grote vondst. In de minibieb in onze straat lag opeens een plastic geel ei met witte stippen. Hij griste het van de plank en draaide het open. In het ei zat een waardebon van pannekoekboerderij De Hakhorst. Op het papier stond dat het hele gezin van de vinder gratis een pannenkoek mocht bestellen. En dat hebben we gedaan. Het meisje van de Hakhorst dat onze bestelling opnam had nog wel een vraag. ‘Ik wil ter controle graag nog weten waar u het ei hebt gevonden. ,,In de minibieb!’

Peter Sneep.