Welkom in Leusden

We waren nooit van plan om in Leusden te gaan wonen, en toch wonen we er al ruim tweeënhalf jaar. En we vinden het nog leuk ook. Leusden is groen en ruim, veel mensen zijn onthaast, het buitengebied is altijd vlakbij.

Op Tweede Pinksterdag 2018 gingen we als jong gezinnetje een eind fietsen. We woonden in een leuk huis aan de rand van de binnenstad van Amersfoort. Vanuit onze huiskamer zagen we bijvoorbeeld het dak van de Joriskerk en hoorden we elk kwartier het carillon van de Lieve Vrouwetoren de tijd aangeven. Ik wilde die Pinksterdag wel weer eens een heel eind langs het Valleikanaal fietsen en mijn vrouw Petra en onze zoon en dochter van toen 4 en 5 jaar oud, wilden mee.

Tijdens die fietstocht kwamen we in de wijk Alandsbeek terecht. Onze kinderen achterop de fiets werden al snel onrustig. Ze zagen klimrekken, schommels, duikelstangen en daarom wilden ze van de fiets af om te spelen. Toen we een leuk speelveld met een picknicktafel zagen, vonden ook wij het tijd worden om af te stappen. De kinderen gingen spelen, wij gingen aan de picknicktafel zitten. ‘Wat is het hier leuk’, zeiden we tegen elkaar. ‘Ik wil hier wel wonen’, zei Petra. ‘In dát huis’, en ze wees een gezellige skidakwoning aan, van waaruit je mooi uitzicht had over het groene veldje. Als je daar woonde, kon je altijd zien hoe je kinderen aan het spelen waren.

Vier dagen later zit Petra achter haar laptop in onze Amersfoortse woonkamer, terwijl ik tegenover haar op orgel speel om de kerkdienst van de komende zondag voor te bereiden – ik ben al heel lang kerkorganist. ‘Dát huis!’, zegt ze. ‘Precies dát huis staat te koop!’ Een paar weken later was ‘precies dat huis’ van ons, een paar maanden later woonden we er. We hebben er nog steeds geen spijt van.

In dezelfde tijd zocht de Protestantse gemeente van Leusden een organist voor de Dorpskerk en de Marcuskerk. Ik heb gesolliciteerd en twee maanden nadat we in Leusden waren gaan wonen, kreeg ik mijn benoeming.

Ik het dagelijks leven ben ik journalist, tegenwoordig als zzp’er. Ik maak altijd leuke dingen mee, en schrijf daar wel eens over op Facebook. Twee maanden geleden hoorde ik een mooie conversatie in het gemeentehuis, dat het licht in de kamer van de burgemeester dag en nacht brandde. Het werd een leuk verhaal en ik dacht: ik stuur het op naar de Leusder Krant. Die plaatste het stukkie meteen als ingezonden en bood mij aan om iedere twee weken een column te schrijven. Dat ik daar positief op heb gereageerd blijkt wel uit het feit dat u op dit moment deze column leest. Het kan allemaal geen toeval zijn, ik voel me zeer welkom in Leusden. Onze inburgering verloopt als een malle.

Ik wil u wel waarschuwen: zorg ervoor dat Petra niet naar uw huis wijst.

Peter Sneep.

Lees ook: De bijvangst van de minibieb, Een paradijs van stoeptegels en Het licht van de burgemeester.